بیهوده می انگاری
روز را امیدی نیست
نور زایده ی ظلمت شب است
و شب هنگام به آغوش مادر خویش می رود
بیهوده می انگاری
روز را امیدی نیست
نور زایده ی ظلمت شب است
و شب هنگام به آغوش مادر خویش می رود
متولد دوازدهم خرداد ۱۳۶۴ در نجفآباد هستم، به عکاسی، شعر و نوشتن علاقه دارم، در زمینهی آیتی فعالیت میکنم.